അനാഥമായ ബാല്യം
നടക്കാന്
ശേഷിയില്ല
തൂവലു നിരന്നില്ല
അനാഥയായ
പക്ഷി
യാത്രയില്
നിന്നെ കിട്ടി
ദേഹത്തു
പരുക്കുകള്
ചലനം
തീരയില്ല
രക്ഷിക്കാന്
ശ്രമിക്കണം
എടുത്തു
നിന്നെ അന്ന്
മരുന്നും
ശുശ്രുഷയും
മയിട്ടു ദിനം
പോയി
ഇന്നു നീ
കൌമാരത്തിന്
പൂന്തോപ്പിലെത്തിപ്പെട്ടു
ചാരത്തു
വരുന്നോരേ
കണ്ടു നീ
പേടിച്ചതും
മിണ്ടാതെ
ഇരുന്നതും
പണ്ടത്തെ
കഥയാണ്
ചിലച്ചും
ചിരിതൂവിയും
പ്രാര്ഥന
ഉരുവിട്ടും
വീട്ടിലെ
അംഗമായി
നീ നിന്നു
ഞങ്ങള്ക്കൊപ്പം
......... ശുഭം. ..............
രഞ്ജിത്
നൈനാന് മാത്യു, പെരുമ്പെട്ടി
മലയാള മനോരമ
ഓണ്ലൈനില് പ്രസിധീകരിച്ചതു.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ